Om dus maar even met de deur in huis te vallen: “er komt momenteel niets uit mijn handen.” Het liefst wil ik nu op de bank liggen met een deken om mij heen en mijn hond heerlijk tegen mij aan. Oké, ik wil hier niet mee zeggen dat ik niet dankbaar bent voor alle vrouwen die steeds vaker de weg vinden naar mijn praktijk. Ik krijg hier juist ontzettend veel energie van. Ik weet niet of jullie dit herkennen, maar er zijn van die dagen dat je tegen iedereen wilt zeggen “ik wil even niets.”
Of heb ik dit alleen maar? 😉
Terwijl ik geniet van mijn kop thee kijk ik naar buiten en zie de blaadjes vallen. Het wordt steeds vroeger donker en de kaarsen steek ik weer aan. Opeens denk ik “het is HERFST.” Het seizoen om naar binnen te keren en even tijd te nemen voor jezelf. Ook voor de natuur is dit een overgang om zich terug te trekken ter voorbereiding op de winter. Rust en stilte. De oogst die door de zon is gaan groeien wordt nu binnengehaald.
De overgang is de herfstperiode in jouw leven. Het is een tijd om meer naar binnen te keren. En dat is niet eenvoudig. Je wilt nog zoveel en voelt misschien de behoefte om nog van alles te gaan ondernemen. Een nieuwe baan of studie. Daar is niets mis mee. Integendeel juist, ik denk dat persoonlijke groei en ontwikkeling een grote rol speelt in jouw levensgeluk.
Door jouw kennis en levenservaring weet je sneller wat je wel of niet wilt. Je gaat steeds beter voelen en begrijpen wat goed voor je is. Deze periode is de tijd om te gaan oogsten wat je in alle voorgaande jaren opgebouwd hebt.
Misschien is het tijd om nieuwe stappen te zetten?
Juist de overgang is een supermooie tijd om te reflecteren wat jij bereikt hebt en hoe je verder wil gaan. Wat belangrijk is voor jou. Tijd om te voelen wat jouw lichaam en gedachtes je vertellen .
Ook voor mij is het tijd om te reflecteren. Regelmatig schrijf en zeg ik dat stress en de overgang niet samengaan , omdat het verschijnselen, zoals opvliegers, vermoeidheid of stemmingswisselingen doet verergeren. Toch merk ik nu dat ik de laatste paar weken het voelen wat ik nodig heb, genegeerd heb. Terwijl ik dit schrijf zie ik de buurtkinderen lachend door de bladeren springen. Ik word er vrolijk van en besluit naar buiten te gaan. Mijn ‘even niets’ toe te passen om daarna met hernieuwde energie te beginnen aan het oogsten van de plannen die ik tijdens de zomer gemaakt heb.
Plannen waarmee ik vrouwen kan helpen om hun oude overtuigingen, die niet meer bij hen passen, achter zich te laten. Waardoor deze vrouwen de overgang ontspannen en vol vertrouwen kunnen beleven. Ik ben dankbaar voor iedere vrouw die ik mag begeleiden tijdens het mooie overgangsproces en haar transformatie tot een wijze vrouw.
En deze wijze vrouw komt misschien nog een berg mooie herfstbladeren tegen. 😉