De laatste weken word ik geteisterd door uitstel gedrag. Ik heb totaal geen energie om iets te doen. Ondertussen puilt mijn wasmand uit moet ik mijn ondergoed zoeken tussen mijn strijkwerk. Een mopperig en humeurig gevoel loopt dus al een paar weken met mij mee. Het zorgt ervoor dat ik niets onderneem. Ga weg, roep ik tegen dit vervelend gevoel. Ik trek een deken over mijn heen en ben er even niet!
Gek genoeg, staan deze laatste weken ook in het teken van bewustzijn. Bewust worden wat mijn lichaam me aangeeft. Waar krijg ik energie van en wat kost me energie? Neem jij weleens de tijd om hierover na te denken? Ik voelde bewust dat ik deze weken even tijd nodig had om na te denken. Geen druk op mezelf leggen en zeggen dat het huis opgeruimd moet zijn. Niet moeten, maar mogen doen.
En gelukkig weet ik dat mijn stemmingswisselingen niet alleen maar te maken hebben met een drukke agenda, maar ook met de overgang. Tijdens deze periode kan het een achtbaan zijn van emoties die je soms kunnen overvallen. Het lijkt of er een vermoeidheid over je heen valt. Het stemmetje in je hoofd zegt dat jezelf een schop onder je kont moet geven zodat je in actie komt, maar wees bewust dat je lichaam zegt dat je even moet stoppen. Het is tijd voor jezelf.
En dan breekt opeens de zon door, opeens is ook mijn vervelende humeur verdwenen. De wasmand is leeg, mijn strijkgoed ligt weer in de kast. Heerlijk zo’n opgeruimd huis. Dit geeft ruimte in mijn hoofd. Laat de zon maar schijnen, ik word er vrolijk van 😊