Het lijkt wel of ik in alle zeven sloten tegelijk wil lopen. En dan bedoel ik niet dat ik gekke fratsen uithaal. Nee, ik ben het type dat eerst goed na denkt en dan pas handelt. Alleen wil ik vaak zulke grote stappen zetten, dat ik mijn weg niet meer kan overzien. Waar wil ik heen? Soms benauwt deze gedachte mij. Want wat als ik het niet meer weet?
Opeens heb ik moeite om mij te bewegen: pijn in mijn rug. Tijd om een stap terug te doen en te gaan “voelen”. Ik voel een lichte frustratie, omdat ik niet alles kan doen. Gelukkig gaat het inmiddels weer beter. Na het een paar dagen rust en een aantal oefeningen uit de Qigong, is de pijn nagenoeg verdwenen. Opeens word ik mij weer bewust van mijn lichaam. Ik merk achteraf dat er geen balans was tussen mijn voelen en denken. Mijn gedachtes overheersten, waardoor ik de signalen van mijn lichaam negeerde.
Wat geeft mijn lichaam aan en waar gaan mijn emoties naar toe? En dat “waar naar toe gaan” is vaak mijn grootste vraagteken. Hier op het platteland moet je – om ergens naar toe te gaan- een behoorlijke afstand afleggen. Ik ben niet in een paar minuten op mijn bestemming. En laat autorijden nu niet mijn grootste hobby zijn. Het kost mij veel energie. In het verleden kon ik op de snelweg zomaar in paniek raken. Bepaalde afspraken of cursussen probeerde ik daarom te vermijden. Uiteindelijk won mijn nieuwsgierigheid het van mijn angst en stapte ik moedig in de auto. Het heeft mij laten zien dat ieder obstakel te overwinnen is en dat je vaak moediger bent dan je denkt. Het geeft je zelfvertrouwen om een keer uit je comfortzone te stappen.
Nu is het over een sloot heen springen iets teveel uit mijn comfortzone, ondanks dat er in de omgeving behoorlijk wat sloten zijn.😉 Deze sloten laat ik liever over aan mijn hond. Hij geniet van het water en vindt niets heerlijkers dan er doorheen te rennen of in te zwemmen (vinden wij wel iets minder prettig, denk aan een blonde labrador die opeens zwart is). Nee, ik loop er liever omheen. En al wordt mijn weg zo langer, toch probeer ik bewust te genieten van deze weg. Want niet het einddoel, maar de weg ernaartoe is belangrijk.
